İsa Kayacan dost, sanat güneşi,
Ankara’dan yurda ışık saçıyor.
Her yere ulaşır bulunmaz eşi,
Sayısız kalplere girip yaşıyor.
Bilgisayar gibi yazar durmadan,
Yazılan parlar sanki sırmadan,
Seslenir insana pek de kırmadan,
Beyefendi tavn ondan taşıyor.
Kendine sorarsan yaptığı azmış,
Onbinin üstünde yazılar yazmış
Yüzotuz kadar da kitabı varmış,
Rekordan rekora gidip koşuyor.
Elinden bırakmaz hiç de nodulu,
Onun çizdiği yol, insanlık yolu,
Basından ismini tüm Anadolu
Görür, duyar; ünü yurdu aşıyor.
Burdur’da caddeye verildi adı,
Tefenni’de oldu bir de sokağı,
Kayacan durmuyor, yoktur durağı,
Yere sığmıyor da göğe uçuyor.
KAROZAN seviyor dostu İsa’yı
Yıllardır yazdığı tahta masayı,
Kalemi andırır bazan asayı,
Vurdukça tozları döküp geçiyor